Bij de Sangoma

Met ons busje nemen we de kleine overzet over de Kei-rivier en rijden de Transkei binnen. De voormalige thuislanden Ciskei en Transkei herbergen nog steeds originele Xhosa-dorpjes met traditionele hutten en levensstijl. Ook Sangoma's horen daar bij. Zuid-Afrika telt wellicht nog duizenden traditionele 'healers': medicijnmannen zeg maar, met een waaier aan vaardigheden. Ze bereiden kruiden om fysiek én psychisch te genezen, voorspellen soms de toekomst, en helpen dorpelingen waar ze kunnen. Bij ernstige ziektes of operaties gaan de inwoners natuurlijk naar de ziekenhuizen. Langs bergpaadjes dalen we vanuit onze lodge af naar de kust van de Indische Oceaan, en bereiken een dorpje pal naast het strand. Kippen en koeien zijn de enige gasten daar, van toeristen niet het minste spoor. Centraal in de piepkleine nederzetting staat de hut van de Sangoma. Eerbiedig treden we binnen. Deze traditionele medicijnman leeft en werkt nog zoals weleer - geen opgezet spel of commerciële bedoening. Hij verbrandt wat kruiden tot wierook, en spreekt voor ons onverstaanbare zinnen uit. Volgens onze gids zijn het heilswensen. Buiten wachten intussen enkele dorpelingen die thuis zijn, vooral kinderen. Samen gaan we naar buiten, met de sangoma voorop; op het ritme van de grote trom stapt iedereen fors in een grote kring, met het nodige gezang. Vol ontzag bewonderen we dit authentieke schouwspel, op voldoende afstand om het ritueel niet te storen. Mijn foto van dit plechtige gebeuren spreekt dan ook voor zich.